تیشه اصلاح طلبان به ریشه اصلاحات!

به گزارش منیبان، عصر دیروز اعضای جبهه اصلاحات در پی استعفای بهزاد نبوی از ریاست، آذر منصوری، دبیرکل حزب اتحاد را به عنوان رئیس این جبهه انتخاب کردند، انتخابی که شاید در فضای بیرونی سکوت یا نهایتا برخی حمایت های شل را ایجاد کرد اما در محافل درون فعالان سیاسی اصلاح طلب، انتقادات تندی را به دنبال داشت.

آن چیزی که از این انتخابات مشخص است یک حزب به صورت کامل رای منفی به ریاست آذر منصوری داده و هشت عضو جبهه اصلاحات هم حاضر نشده اند رای موافق دهند و رای سفید به صندوق انداخته اند اما نکته اینجاست که مخالفان آذرمنصوری به نظر می رسد احزاب قدرتمند جبهه اصلاحات هستند. در واقع تکلیف اصلاح طلبان را احزابی مشخص کرده اند که اساسا خیلی فعالیتی ندارند و نهایتا چند نفره هستند و حاضر هم نمی شوند درون احزاب بزرگتر وارد شوند و تعداد احزاب را کاهش دهند. این احزاب به هر دلیلی دنبال رو یک حزب هستند و از تصمیمات آن تبعیت می کنند.

رفتن بهزاد نبوی البته شائبه های داشت که شاید در آینده بتوان بهتر در مورد آن قضاوت کرد ولی تغییر ریاست جبهه اصلاحات اتفاق بدی نبود، آنچه در این میان ناامید کننده به نظر می آید تسلط یکی از احزاب بزرگ بر احزاب کوچکتر است که باعث می شود سایر احزاب بزرگتر را از جبهه اصلاحات دور کند. آذر منصوری خارج از توانایی های قابل تحسینی که دارد اما مورد اجماع همه افراد موثر جبهه اصلاحات نبوده، حداقل سه عضو بزرگ اصلاحات معتقدند افراد دیگری بودند که می توانستند کارکرد بهتری نسبت به آذر منصوری در راس جبهه اصلاحات داشته باشند ولی ظاهرا اصرار یک حزب بزرگ و گردن نهادن احزاب کوچک به این اصرار باعث اختلاف اساسی داخل جبهه اصلاحات شده است و در نتیجه به نظر می رسد این جبهه را عملا به انتهای دوران حیات ائتلافیش نزدیک کرده است. اگر این اتفاق رخ دهد و سه حزب بزرگ حضورشان در جبهه اصلاحات را کم رنگتر کنند (اگر نگوئیم از این جبهه خارج شوند) و یک ائتلاف پشت پرده جدید تشکیل دهند می تواند جبهه اصلاحات را دچار زیان های غیرقابل جبرانی کند.