به گزارش منیبان، حداقل عیدی کارگران برابر با دو برابر پایه دستمزد است و حداقل میزان عیدی در سال ۱۴۰۵ نباید کمتر از ۱۴ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان باشد. در سال ۱۴۰۵سقف عیدی نیز سه برابر حداقل دستمزد یعنی ۲۱ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان تعیین شده است. البته کارفرمایان میتوانند به دلایل مختلف، مانند پایین بودن دستمزد جامعه کارگری، مبلغ عیدی بالاتری پرداخت کنند که این موضوع ممنوعیتی ندارد و میتواند به انگیزه و رضایت بیشتر کارکنان منجر شود.
بر اساس ماده واحده قانون کار عیدی کارگران برای یک سال کار حداقل معادل ۶۰ روز و حداکثر ۹۰ روز است است. این مبلغ ربطی به حقوق و دستمزد ندارد و به صورت جداگانه باید پرداخت شود.
نحوه محاسبه میزان عیدی کارگران فرمول ثابتی دارد که برای افرادی مورد استفاده قرار میگیرد که حداقل یک سال سابقه کار داشته باشند. البته که برای افراد دارای کمتر از یک سال سابقه کار نیز فرمولی برای محاسبه عیدی مشخص شده است که در ادامه ذکر خواهد شد.
عیدی و پاداش سالیانه بر اساس کارکرد اشخاص در سال جاری (۱۴۰۴) محاسبه و پرداخت میشود؛ اما از آنجا که این پرداختی منتهی به نوروز سال ۱۴۰۵ است، گاهی در بیان عموم جامعه، به اشتباه عیدی و سنوات ۱۴۰۵ نامیده میشود.
جدول عیدی و سنوات سال ۱۴۰۴ (نوروز ۱۴۰۵)
حداقل و حداکثر عیدی سال ۱۴۰۴ برای کارگران تمام وقت، بر اساس پایه حقوق روزانه معادل ۳،۴۶۳،۶۵۶ ریال، عبارت است از:
| شرح |
مبلغ عیدی (ریال) |
| حداقل عیدی 1404 |
207,819,360 = 60 × 3،463،656 |
| حداکثر عیدی 1404 |
311,729,040 = 90 × 3،463،656 |
حداقل و حداکثر پاداش و عیدی سال ۱۴۰۴ بر اساس پایه حقوق روزانه
همچنین مبلغ قابل پرداخت به عنوان حق سنوات۱۴۰۴، بر اساس آخرین حقوق دریافتی فرد محاسبه و پرداخت میشود و مبلغ ثابتی ندارد.
در ادامه با ما همراه باشید تا جزئیات بیشتری در خصوص نحوه محاسبه عیدی و سنوات کارگران در شرایط کاری مختلف (مشاغل پاره وقت، ساعتی و…) در اختیار شما قرار دهیم.
!نکته: تنها کارگرانی که با انعقاد قرارداد کار مشمول قانون کار هستند، مشمول دریافت عیدی و سنوات هستند؛ در صورتی که قرارداد منعقد شده، تحت پوشش قرارداد کار نباشد، مانند قرارداد پیمانکاری کارفرما مسئولیتی در مقابل عیدی و سنوات طرف مقابل ندارد.
مطابق ماده واحده قانون مربوط به تعیین عیدی و پاداش سالانه کارگران شاغل در کارگاههای مشمول قانون کار مصوب سال ۱۳۷۰، کارفرما موظف است به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کارکرد معادل ۶۰ روز آخرین مزد روزانه، به عنوان عیدی و پاداش پایان سال پرداخت نماید. همچنین مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارگران نباید از معادل ۹۰ روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند. به عبارت دیگر برای عیدی و پاداش پایان سال هر کارگر داریم:
۹۰ روز حداقل دستمزد دریافتی ≥ عیدی و پاداش پایان سال ≥ ۶۰ روز حداقل دستمزد دریافتی
نکات مهم
۱- مبنای محاسبه عیدی و پاداش کارگران بر اساس حقوق و مزایای آنها به صورت زیر است:
کارگران شاغل در کارگاههایی که مشمول طرح طبقه بندی مشاغل هستند: مزد مبنا یا مزد گروه به علاوه پایه
کارگران شاغل در کارگاههایی که طرح طبقه بندی مشاغل ندارند: مزد ثابت یعنی مزد شغل به علاوه مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل
۲- مطابق تبصره ۲ ماده واحده قانون عیدی، در کارگاههایی که مطابق رویه جاری کارگاه بیش از مبالغ فوق پرداخت مینمایند، عرف کارگاه معتبر خواهد بود. لازم به ذکر است، پرداخت مبالغ بالاتر به کارگران تحت عنوان عیدی و پاداش پایان سال، تنها با ارائه مستندات معتبر در خصوص رعایت رویه کارگاه امکان پذیر است. در غیر این صورت اضافه مبالغ پرداختی بابت عیدی، جزء هزینههای قابل قبول مالیاتی (موضوع مواد ۱۴۷ و ۱۴۸ ق.م.م) نخواهد بود.
حق سنوات کارگران در سال ۱۴۰۴
حق سنوات و یا سنوات پایان خدمت، پاداشی است که پس از اتمام قرارداد کار از سوی کارفرما به مستخدمین مشمول قانون کار پرداخت میشود. از این رو حق سنوات را مزایای پایان کار یا پاداش پایان خدمت نیز مینامند. دقت کنید که حق سنوات با پایه سنوات متفاوت است؛ پایه سنوات مبلغی است که مطابق تصویب شورای عالی کار به حداقل حقوق کارگرانی که بیش از یک سال در یک کارگاه مشغول به فعالیت باشند، اضافه میشود. در حقیقت پایه سنوات جزئی از دستمزد دریافتی ماهانه بوده و به صورت مجزا پرداخت نمیشود.
مهمترین فرق حق سنوات و پایه سنوات عبارتند از:
پایه سنوات مشمول پرداخت بیمه و مالیات است در صورتی که حق سنوات معاف از پرداخت بیمه و مالیات است
پایه سنوات به صورت ماهیانه پرداخت میشود، اما حق سنوات در پایان قرارداد پرداخت میشود
پایه سنوات مقدار مشخصی دارد که همه ساله از سوی وزارت کار تعیین میشود اما حق سنوات بر اساس میزان حقوق و دستمزد افراد متفاوت است
در ادامه شما را با نحوه محاسبه سنوات ۱۴۰۴ آشنا خواهیم نمود.
نحوه محاسبه حق سنوات پایان خدمت کارگران
کارفرما موظف است به کارگرانی که یک سال یا بیشتر در کارگاه آنها مشغول به خدمت بودهاند، به ازای هر سال (اعم از متوالی یا متناوب) معادل یک ماه آخرین حقوق دریافتی را بپردازد. (ماده ۲۴ قانون کار)
بر اساس آخرین رای مربوط به حق سنوات اصلاحیه شماره ۲-۳۳۲۸ مورخ ۱۴۰۰/۶/۱۴ دیوان عدالت اداری، مبنای محاسبه سنوات پایان کار بر اساس مواد ۲۴ و ۳۱ قانون کار، فقط مطلق حقوق و مزد کارگر است. در نتیجه فرمول محاسبه حق سنوات کارگران بر اساس مدت زمان کارکرد آنها به صورت زیر است:
| فرمول محاسبه حق سنوات |
365 روز ÷ (30 × تعداد روزهای کارکرد در سال × (حقوق و مزد روزانه)) |